29 Mart 2024 / 19 Ramazan 1445

Mevlâm Hû

 

 

 

 

 

 

 

 

MEVLÂM HÛ

Gurbete çıktığım günden beri bil,

Gönlüme sılanın hasreti çöktü.

Safâyı sen de gel, tâ derinden sil

Çile içimizde derin bir köktü.

 

Gurbet rüzgârı eser sert olur,

Her nereye baksam, bana dert olur

Arayan elbette Mevlâyı bulur,

Bize de yol verir, yüce Mevlâm hu.

 

Temâşa ederiz gezginci olduk

Gördükçe haşmeti soldukça solduk,

Gezerek, görerek, bilerek bulduk

Bize de aşk verdi yüce Mevlâm hu.

 

Tefekküre dalınca, benlik yok olur

Gönül aşkla coşar her şey durulur

Mahşerde, gönülden de sorulur

Hu çeker döneriz, Yüce Mevlâm hu.

 

Hakka gönül verdik, madde yok oldu

Kula kul olanlar, boşa yoruldu

Mîzanda mevkî, mansıptan da soruldu

Murâdımız gönüldür, yüce Mevlâm hu.

 

Şahver Çelikoğlu

Serencâm, s. 310