MEVLÂM HÛ
Gurbete çıktığım günden beri bil,
Gönlüme sılanın hasreti çöktü.
Safâyı sen de gel, tâ derinden sil
Çile içimizde derin bir köktü.
Gurbet rüzgârı eser sert olur,
Her nereye baksam, bana dert olur
Arayan elbette Mevlâyı bulur,
Bize de yol verir, yüce Mevlâm hu.
Temâşa ederiz gezginci olduk
Gördükçe haşmeti soldukça solduk,
Gezerek, görerek, bilerek bulduk
Bize de aşk verdi yüce Mevlâm hu.
Tefekküre dalınca, benlik yok olur
Gönül aşkla coşar her şey durulur
Mahşerde, gönülden de sorulur
Hu çeker döneriz, Yüce Mevlâm hu.
Hakka gönül verdik, madde yok oldu
Kula kul olanlar, boşa yoruldu
Mîzanda mevkî, mansıptan da soruldu
Murâdımız gönüldür, yüce Mevlâm hu.
Şahver Çelikoğlu
Serencâm, s. 310