Efendimiz (sav); en güzel kul, üsve-i hasene, örnek şahsiyet, resul-i kibriya, hatemü’l- enbiya, Muhammed Mustafa’ya sonsuz salât ve selam olsun.
Bütün güzelliklerin kaynağı, güzel ahlakın misali olan Efendimiz (sav), “Allah güzeldir, güzeli sever.” buyurmuştur.
Allah (cc), O’nu seviyor; O’nu seveni seviyor: ” (Ey Resulüm!) de ki: ‘Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın.'(Ayet-i kerimede Allah’ı tanımak ve bilmekten değil, O’ nu sevmekten söz edilmektedir. Çünkü samimi sevgide münafıklık olmayıp yakın ilgi ve bağlılık vardır.
İslam çirkini güzelleştirir, güzeli daha güzel yapar. Rasulüllah (sav) Efendimiz: “Güzelin güzeli var, o da güzel ahlaktır.” buyurmuştur.
Meşhur Cibril hadisinde ise İslam, iman ve ihsan suallerine cevap verirken “İhsan, Allah(cc)’ ı görüyormuş gibi ibadet etmendir.” buyurdular. İhsan, ibadeti güzelleştirmek ve her şeyi en güzel şekilde layık-ı vech ile yapmaktır. “Allah size imanı sevdirdi; onu sizin kalplerinizde süsledi.” (Hucurât suresi, 7. ayet) Allah (cc); kalpleri iman ile süslemiş, tezhiplemiş. Ne kadar şükretsek az kalır, elhamdülillah…
Bütün sevgileri bahşeden, Vedud olan Allah (cc)’dır. O’nun Habibim dediği Rasulü de bütün insanlık için tek rehber, örnek ve kurtuluştur. Mübarek hayatları boyunca ashabına, ailesine, çocuklara, bütün insanlığa, çevresindeki bütün varlıklara karşı sevgisini cömertçe göstermiştir. Suyun bütün canlılara hayat kaynağı olması gibi
gelmiş geçmiş bütün insanlık için hayat kaynağı olmuştur. Sadece yaşadığı dönem içinde değil, öncesi, sonrası ve kıyamete kadar da bu böyle olacaktır. O’na, yüz yıllar öncesinden ümmeti olabilmek için yazılan mektup vardır. Peygamber Efendimiz (sav) Medine’ye hicret edince o mektup, vasiyet yolu ile kuşaktan kuşağa aktarılıp Efendimize ulaşmıştır. Yine Rasulallah Efendimiz (sav) “Kardeşlerimi çok özledim.” dediğinde “Ey Allah’ın Rasulü biz senin kardeşlerin değil miyiz?” diye soran sahabesine “Siz benim ashabımsınız, kardeşlerim, beni görmeden bana inananlardır, onları görmeyi isterdim.” buyurmuşlardır. O’nu görmeden seven peygamber âşıklarından binlerce nat-ı şerifler, kasideler, şiirler yazılmış ve yazılmaya da devam edilmektedir. Onlardan biri de A.Ulvi Kurucu merhumun yazdığı şu mısralardır:
Derdimendim ya Rasulallah, deva ol derdime,
Destgir ol, ya Habiballah, bu asi mücrime!
Sen şefaat kânı varken, yalvarayım ben kime?
Ben Rasul i Kibriya’nın bülbül-i nâlânıyım,
Mücrimim gerçi, cemal-i Mustafa hayranıyım.
Peygamber sevgisiyle nice güzel şiirler yazılmıştır. İslam’ın özü Allah sevgisidir, ondan Rasulullah sevgisi, Kuran sevgisi, iman sevgisi, ibadet sevgisi, Müslüman sevgisi, ihvan sevgisi, insan sevgisi, sanat sevgisi çıkar. Allah sevgisi; kulda her türlü hayrın, iyilik ve güzelliğin ana kaynağı olur. Allah sevgisini bulamamış kul ham olur, tatsız olur, kaba olur, kırıcı, yıkıcı, asi, zalim, gaddar olur.
Enes (r.a) rivayet etmiştir: “Peygamber (sav): “Hiçbiriniz, ben ona, evladından da, babasından da ve bütün halkdan daha sevgili olmadıkça iman etmiş olmaz.” (Buhari)
Hakiki imanın tadını anlayabilmek için peygamber sevgisinin her şeyin üzerinde olması lazım. Hz. Ali(kv)’den rivayet edilmiştir. Resulullah (sav) torunları Hasan ve Hüseyin’in ellerinden tutarak şöyle buyurdu: ” Kim beni severse ve bunları, baba ve analarını severse, o kimse kıyamette (cennette) benim yanımda olur.”(Tirmizi)
Rivayet edilir ki bir adam Resulullah’a (sav) gelerek sordu: “Ey Allah’ın Rasulü! Yemin ederim ki, sen bana ailemden, malımdan daha sevgilisin. Ben seni hatırlarım, gelip sana bakmadan duramam. Sen cennete girdiğin vakit peygamberlerle beraber olursun. Ben cennete girsem bile senin makamın yüksek olduğu için seni göremem, seni görmekten mahrum olurum.” diye üzüntüsünü bildirdi. Bunun üzerine şu ayet-i kerime gönderildi: “Kim Allah’a ve Resul’e (can-ı gönülden) itaat ederse işte onlar, Allah’ın kendilerine nimet verdiği nebiler, sıddıklar, şehitler ve salihlerle beraber olacaklardır. İşte onlar ne güzel arkadaştırlar!” (4/69). Resulullah adamı çağırdı ve ayet-i kerimeyi ona okudu. (Taberani)
Rasul-i Kibriya Efendimiz (sav); bütün ümmetini sevdi, onları Allah (cc)’ı sevmeye davet etti. Allah’a şükürler olsun ki ” Sizi Allah’ı sevmeye davet ediyorum” diyen, “Her birinizi Allah için çok seviyorum. Genciniz, yaşlınız, anne ya da baba olanınız, pırıl pırıl, ışıl ışıl gözlerle çocuk olanlarınız. Allah da sizi sevsin” diyerek tıpkı Resulullah gibi seven, sevdiren varisleri var. Fuzuli’nin şu beyitleriyle bitirelim:
Âşık oldur kim kılar canın feda cananına,
Meyl-i canan etmesin her kim ki kıymaz canına.
Canını canana vermektir kemali aşığın,
Vermeyen can, itiraf etmek gerek noksanına.
Nezahat Külekçi
Kaynak
Feyzül Furkan Kur’an-ı Kerim Meali, Hasan Tahsin Feyizli
Başmakaleler 1, Mahmut Esad Coşan
Şifa-i Şerif, Kâdi İyaz