AHDE VEFA
Hod be hod bir bak ki sen hiç eyledin Ahde Vefa
Eylemezsen itmi’nânsızlık olur, halktan sana
Hîn gelir bizden ırak kaldın, görürsün hatanı
Bak o hînden sonra, yapmazsın mûlevves bi’ hata
Bil ki istimrâr olursan Allah’ın emrine sen
Bak o hîn Allah’ta hüsn olmaz mı, re’y Ahde Vefa
Bâr alıp bâlâ sevap işlerse kul, mesneti Rab
Her işin hâlis, şatır son buldu; şükr Yaradana
Avf-u güfrân olsa bir kul, bak ne ister ki beşer
Allah’ım benden kail olmuşsa tek dert cemâlin
Râvi ister Cennet’inden yer, kail olsa Esahh
Hîn karîn olsun kavuşmak hüsn Es’ad’ın yanına
RÂVİ
Hod be hod: kendi kendine
İtmi’nânsızlık: güvenmeme
Hîn: an zaman
Mülevves: kötü
İstimrar: daim
Şatır: keyifli
Mesnet: dayanak
Kail: razı
Karîn: yakın
